.png)
DE STRIJDENDE
PARTIJEN. (4)
4E ENGELSE OORLOG.
De vierde Engels Oorlog duurde van december 1780 tot mei 1783. Deze oorlog was het gevolg van het toetreden van de Republiek, welke intussen de Prinsenvlag voerde, tot de Gewapende neutraliteit en van de steun, die door onder meer Amsterdam werd verleend aan de opstandige Britse koloniën in Noord-Amerika, de Amerikaanse Vrijheidsoorlog. Engeland voerde in deze de Britse vlag.
De Engelsen voerden een strafexpeditie uit tegen wat zij de Republikeinse 'smokkel steun' noemden aan hun rebellen.
In deze oorlog kon in de loop van de 18e eeuw zeer verzwakte en gedurende de onmiddellijk aan de oorlog vooraf gaande jaren onvoldoende herstelde Nederlandse zeemacht zich tegenover de Britten slecht handhaven.
De enige zeeslag, die in deze oorlog betekenis had, de slag bij de Doggersbank (boven) op 5 augustus 1781, eindigde onbetwist.
De Britten wisten bovendien Sint Eustatius door Rodney te veroveren en plunderden de rijke magazijnen. (links)
Ook Kaapstad bleef niet ongedeerd. Op 21 juli 1781 vielen de Britten de in de Saldanha Bay de daar ten anker liggende VOC-schepen aan en Kaapstad viel niet veel later in Britse handen.
Het einde van de Vierde Engelse oorlog was het Vredesverdrag van Parijs wat in 1783 werd afgesloten. Hierbij werd onder meer bepaald dat Britse schepen vrije vaart zouden krijgen in de Molukken, wat in feite neerkwam op het einde van de VOC en het specerijenmonopolie.
In 1785 sloot de Republiek een verbond met Frankrijk.
In 1688 kwam er een einde aan de rivaliteit tussen Engeland en Nederland door wat men in Nederland de "Roemrijke omwenteling en de Glorieuze overtocht" is gaan noemen.
Stadhouder Willem III van Oranje-Nassau, stadhouder van Gelderland, Holland, Zeeland, Utrecht, Overijssel en Westerwolde, huwde met Maria Stuart II van Engeland en werd koning Willem III van Engeland, Schotland en Ierland.
De Engelsen voerden een strafexpeditie uit tegen wat zij de Republikeinse 'smokkel steun' noemden aan hun rebellen.
In deze oorlog kon in de loop van de 18e eeuw zeer verzwakte en gedurende de onmiddellijk aan de oorlog vooraf gaande jaren onvoldoende herstelde Nederlandse zeemacht zich tegenover de Britten slecht handhaven.
De enige zeeslag, die in deze oorlog betekenis had, de slag bij de Doggersbank (boven) op 5 augustus 1781, eindigde onbetwist.
Ook Kaapstad bleef niet ongedeerd. Op 21 juli 1781 vielen de Britten de in de Saldanha Bay de daar ten anker liggende VOC-schepen aan en Kaapstad viel niet veel later in Britse handen.
Het einde van de Vierde Engelse oorlog was het Vredesverdrag van Parijs wat in 1783 werd afgesloten. Hierbij werd onder meer bepaald dat Britse schepen vrije vaart zouden krijgen in de Molukken, wat in feite neerkwam op het einde van de VOC en het specerijenmonopolie.
In 1785 sloot de Republiek een verbond met Frankrijk.
In 1688 kwam er een einde aan de rivaliteit tussen Engeland en Nederland door wat men in Nederland de "Roemrijke omwenteling en de Glorieuze overtocht" is gaan noemen.
Stadhouder Willem III van Oranje-Nassau, stadhouder van Gelderland, Holland, Zeeland, Utrecht, Overijssel en Westerwolde, huwde met Maria Stuart II van Engeland en werd koning Willem III van Engeland, Schotland en Ierland.
NABESCHOUWING.
Het maritieme facet van de Nederlandse deelname aan de Napoleontische oorlogen wordt wel aangeduid als de 5e en 6e Engelse Oorlog maar is van een dermate ander karakter dat het in hier eerder behandelde thuishoort.
Bij de beoordeling van de Engelse Oorlogen moeten uiteraard zeer vele zaken in het oog worden gehouden, waarbij echter de twee volgende zeer belangrijk zijn: door het overheersen van de westenwinden in het Noordzeegebied had Engeland bij het begin van het 'vechtseizoen' in de regel veel minder moeite dan de Republiek om de vloot buitengaats te krijgen; een ander belangrijk voordeel voor de Britten was hun meer gecentraliseerde marine-organisatie, één Navy Office/Admiralty tegenover vijf Admiraliteietscolleges.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten