.png)
NIET ALLEEN
OP DE WEG,
MAAR OOK OP ZEE.
BLOKKADE.
Volgens het internationaal recht, het afsluiten van alle verkeer over zee van en naar een kuststaat of haven. Onderscheid wordt gemaakt tussen oorlogs- en vredesblokkade.
De rechtsregels geldend voor de oorlogblokkade zijn vastgelegd in de Londense Zeerechtdeclaratie van 1909.
(Blokkade voor de kust van Atjeh door Nederlandse schepen in 1873.)
Hierin is onder meer bepaald:
1. De blokkade mag alleen betrekking hebben op vijandelijk gebied of op de door de vijand bezet gebied..
2. De blokkade moet genotificeerd worden aan neutrale staten en aan autoriteiten van het te blokkeren gebied; hierbij moet het tijdstip van ingang alsmede de omvang van het te blokkeren gebied duidelijk worden vermeld.
3. De blokkade moet effectief zijn.
4. De blokkade moet zonder onderscheid worden toegepast tegen schepen van alle naties.
5. De blokkade breker blijft neembaar zolang de vervolging wordt voortgezet.
Aangezien gedurende de WO-II de economische oorlogsvoering zonder enige beperking plaats vond is de betekenis van het blokkaderecht sterk afgenomen. Slechts in lokale oorlogen kan de blokkade nog van belang zijn.
De vredesblokkade werd voor het eerst toegepast door Groot-Brittannië in 1807. Deze was gericht tegen alle Europese havens waar Britse schepen niet werden toegelaten en gold eveneens voor havens van landen waarmee Groot-Brittannië niet in oorlog was.
De vredesblokkade heeft zich in de 19e en 20e eeuw in de volgende gevallen voorgedaan:
1. Om een staat te dwingen zijn internationale verplichtingen na te komen.
2. Om schadevergoeding af te dwingen wegens niet-nakoming van internationale verplichtingen.
3. Om druk uit te oefenen op een staat waar de regels van humaniteit worden geschonden.
4. Om politieke doeleinden te verwezenlijken.
De vredesblokkade was in de praktijk vaak een machtsinstrument van de machtige staten.
Een voorbeeld van een bijzondere vorm van vredesblokkade is de quarantaine door de Verenigde Staten van Amerika op 23-10-1962 afgekondigd met betrekking tot het vervoer per schip van offensieve wapens naar Cuba.
Ingevolge artikel 42 van het Handvest der Verenigde Naties kan het blokkaderecht door leden van de V.N. alleen worden toegepast indien de Veiligheidsraad daartoe een beslissing heeft genomen.
De rechtsregels geldend voor de oorlogblokkade zijn vastgelegd in de Londense Zeerechtdeclaratie van 1909.
Hierin is onder meer bepaald:
1. De blokkade mag alleen betrekking hebben op vijandelijk gebied of op de door de vijand bezet gebied..
2. De blokkade moet genotificeerd worden aan neutrale staten en aan autoriteiten van het te blokkeren gebied; hierbij moet het tijdstip van ingang alsmede de omvang van het te blokkeren gebied duidelijk worden vermeld.
3. De blokkade moet effectief zijn.
4. De blokkade moet zonder onderscheid worden toegepast tegen schepen van alle naties.
5. De blokkade breker blijft neembaar zolang de vervolging wordt voortgezet.
Aangezien gedurende de WO-II de economische oorlogsvoering zonder enige beperking plaats vond is de betekenis van het blokkaderecht sterk afgenomen. Slechts in lokale oorlogen kan de blokkade nog van belang zijn.
De vredesblokkade werd voor het eerst toegepast door Groot-Brittannië in 1807. Deze was gericht tegen alle Europese havens waar Britse schepen niet werden toegelaten en gold eveneens voor havens van landen waarmee Groot-Brittannië niet in oorlog was.
De vredesblokkade heeft zich in de 19e en 20e eeuw in de volgende gevallen voorgedaan:
1. Om een staat te dwingen zijn internationale verplichtingen na te komen.
2. Om schadevergoeding af te dwingen wegens niet-nakoming van internationale verplichtingen.
3. Om druk uit te oefenen op een staat waar de regels van humaniteit worden geschonden.
4. Om politieke doeleinden te verwezenlijken.
De vredesblokkade was in de praktijk vaak een machtsinstrument van de machtige staten.
Een voorbeeld van een bijzondere vorm van vredesblokkade is de quarantaine door de Verenigde Staten van Amerika op 23-10-1962 afgekondigd met betrekking tot het vervoer per schip van offensieve wapens naar Cuba.
Ingevolge artikel 42 van het Handvest der Verenigde Naties kan het blokkaderecht door leden van de V.N. alleen worden toegepast indien de Veiligheidsraad daartoe een beslissing heeft genomen.
BLOKKADE- OF BLOKSCHIP.
(Het passagiersschip J.P.Coen van de Stoomvaart Maatschappij Nederland (SMN) op 14 mei 1940 tussen de pieren van IJmuiden.)
1. Een vaartuig, met middelen tot verdediging toegerust om in verankerde positie de toegang tot een haven of de doorgang door een waterweg af te sluiten (te blokkeren).
Het blokschip werd, waarschijnlijk onder Franse invloed, in de 19e eeuw ook wel drijvende batterij genoemd. Het type komt momenteel niet meer voor.
(Kruiser Hr. Ms. 'Sumatra' op 9 juni 1944 voor de kust van Normandië.)
2. In de betekenis van Engels 'blockship' een tot zinken gebracht vaartuig waarmede een waterweg (Noordzeekanaal, Suez-kanaal) of de toegang tot een haven of rede (Scapa Flow), wordt versperd.
Bij de 'Operation Neptune' aan de kust van Normandië in WO-II gebruikte men zulke schepen voor het maken van zogenaamde Gooseberries, tijdelijke kunstmatige havens die beschutting boden aan kleine vaartuigen. Tot de verouderde onttakelde oorlogschepen die hiervoor zijn gebruikt, behoorde de Nederlandse kruiser Hr. Ms. 'Sumatra'.
BLOKKADEBREKER.
Een blokkadebreker is een schip dat een blokkade doorbreekt. Dit gebeurde bijvoorbeeld herhaaldelijk tijdens de Amerikaanse Burgeroorlog, door het U.S.S. 'Niagara', WO-I en WO-II.
Gedurende WO-I braken enkele Duitse hulpkruisers zoal de 'Mowe' en 'Wolf' door de geallieerde blokkade en voerden op de oceanen een handelsoorlog.
Ook tijdens Wo-II gebeurde dit. men verstond onder blokkadebrekers meestal echter die koopvaardij- en hulpschepen, welke van 1941 t/m 1943 een vrij geregelde dienst onderhielden tussen West-Franse havens en die in het Verre Oosten om strategisch belangrijke goederen te halen, waaraan Duitsland behoefte had.
Enkele schepen die dit deden hebben bekendheid verworven, zoals de 'Osorno', 'Rio Grande' en 'Alsterufer'; het eerst genoemde schip wist drie reizen naar Japan te maken.
Op het laatst werd het voor de Duitsers echter onmogelijk hiermee voort te gaan en sedert 1944 werden uitsluitend onderzeeboten voor dit doel gebruikt.
Toch hebben de koopvaardijschepen nog een belangrijke rol gespeeld; in totaal hebben 32 Duitse en onder Duitse vlag varende schepen en vier Italiaanse schepen hieraan deelgenomen, waarvan er 19 (16 droge ladingschepen en 3 tankers) verloren gingen.
Ruim 52% van de uit Oost-Azië afgezonden lading is toch nog in Duitse havens aangekomen.
De functie van de blokkadebreker werd ook vaak gecombineerd met die van een bevoorradingsschip of hulpkruiser voor de Duitse marine.
Andere blokkadebrekers waren de vijf snelle vrachtscheepjes die van herfst 1943 tot het eind van de oorlog de dienst onderhielden tussen de Zweedse westkust en Engeland en zodoende de Duitse blokkade braken. Slechts één van hen werd tijdens de oorlog door de Duitsers buitgemaakt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten